http://www.youtube.com/watch?v=8UVNT4wvIGY
Gelukkig maar. Prachtig nummer vind ik dat. Ook al moest ik in eerste instantie aan Phil Collins denken, wat ik niet zo'n leuke associatie vind, overigens.
Gisteravond samen met mijn tovenaar naar "Mijn restaurant" op de VTM gekeken. We vinden dat gezellig, samen in onze zetel. Ik zie deze reeks voor het eerst, er waren al eerdere jaargangen, weet ik. Finale-aflevering waarin de winnaar het restaurant dat hij/zij in enkele maanden opbouwde -gefinancierd door VTM uiteraard- "mag houden", zoals Rani dat verwoordde.
Ik heb een heel dubbel gevoel bij dit soort van programma's; geweldig als je ziet dat mensen tot het uiterste willen gaan in de keuken en in de zaal om hun droom waar te maken. Hoe ze proberen met de kritiek die ze krijgen het toch altijd maar weer beter te doen. Want de koppigaards die dat niet deden, werden er in eerdere afleveringen al uitgekegeld, mijns inziens ook zeer terecht.
Maar hoe kan je uitéindelijk winnen? Doordat Vlaanderen, de kijkers, het publiek, smsjes stuurt. En dan moet je bij mensen gaan bedelen om smsjes. ""Campagne voeren", noemen ze dat bij de VTM. En dat moet, want uiteraard moet het ook allemaal geld opbrengen. "Dat ligt dus wel echt totaal niet in mijn aard..." zei Elodie treurig, de ex-spoedverpleegster die het samen met haar chef-vriendin Amber tot in de finale schopte. Ik begreep dat kind perfect, zou het nét zo verschrikkelijk als zij vinden, mocht ik in haar schoenen staan. "Toé, stuur nog een smsje, wij willen zo graag winnen..." Yuk.
Wie er ook wint bij dit soort van wedstrijden; of het nu "mijn restaurant" is, of het "eurovisiesongfestival"... je komt nooit te weten hoevéél smsjes er wel binnenliepen. Er is een winnaar, er zijn verliezers,... klaar. En iémand gaat met het geld van al die smsen aan de haal. Hoeveel is dat? Hebben we als kijker altijd het raden naar. Je wéét dat je naar commerciële tv zit te kijken, dat heeft zijn consequenties. Reclameblokken bij de vleet. Het programma "Tegen de sterren op" er nog tussenin, de kijker blijft hangen want wil weten wie de finale wint. Kijkcijfers lopen zoetjes binnen... allemaal erg ingenieus bedacht.
Jammer dat je niet kan winnen omdat je nu eenmaal door je verdiensten "de beste" bleek. Want : "Vlaanderen beslist!" "Heel Vlaanderen" is daar toch niet gaan eten en weet er dus in principe de ballen van, denk ik dan... en "Vlaanderen" is ook niet collectief in staat ook maar iéts verstandigs over eten te zeggen, lijkt me, al kan tegenwoordig iedereen wel met termen als "cuisson", "dresseren" en "aciditeit" jongleren. je kan dan ook de tv niet meer opzetten of er wordt wel een kookprogramma door je strot geramd... En dan denkt de modale Vlaming kennelijk dat hij meteen "expert" mag genoemd worden.
Zag een paar recensenten, jonge kerels die als de crème de la crème van de Vlaamse keuken worden beschouwd, in gewone mensentaal oordelen of ze het in "mijn restaurant" lekker vonden. Die gasten vond ik ok. Alle andere "grote chefs", maakten zich in mijn ogen belachelijk met het etaleren van een zelden gezien snobisme. Weet niet waar dat allemaal voor nodig is. En vond het vaak ergerlijk om te zien. (Maar ik bleef wél kijken, ik ben érg inconsequent... je hebt gelijk :-) )
Ik hou niet van dit gedoe, maar de eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat ik zelf ook een drietal smsjes stuurde: voor die meisjes van Alaise; het overigens winnende restaurant, waar ik elke dag op weg naar school voorbijrijd. Omdat ik het hen zooooo gun, jong als ze zijn, om Alaise "hun restaurant" te kunnen noemen. En tegelijk ... blijf ik bij die smstoestanden een héél wrang gevoel hebben.
En dan heb ik het moeilijk met mijn inconsequenties :-).
Frederik lacht ze weg.
En dan ben ik snel weer helemaal tralalalalalala.
Had een heerlijke avond gisteren met mijn lief. En wij sturen ook massa's smsjes... naar elkaar.. gewoon omdat we dat fijn vinden. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten