Een oud Monopoliespel op de tafel. Het ruikt naar lang geleden en Belgische Franken. De kinderen die het spel nù spelen weten van geen Franken. Ze lezen dus 4800 Ef, 1000 Ef. Het begrip 'Frank' is voor hen even hol en leeg als dat ik er geen idee van heb hoeveel de Chinese of Thaise munt waard is.
Nochtans krijg ik van mijn moeder nog geregeld de vraag :" En hoeveel is dat nu in ONS geld?" waarmee ze nog steeds de Belgische Frank van vroeger bedoelt. Ik heb het al opgegeven om uit te leggen dat je de prijs van wat je nu voor iets betaalt niet moet gaan vergelijken met wat het meer dan tien jaar geleden kostte, maar valt er bv. een ziekenhuisrekening in de bus, dan betaalt mijn moeder die in haar hoofd in Franken. De Euro vindt zij nog steeds maar niks. Zo lang duurt dus "wennen".
Ik speelde dit weekend niet alleen Monopolie, wat ik nooit een fijn spel heb gevonden, ook als kind al niet, maar ook "stad, land, rivier" en "scrabble". Altijd veel liever spelletjes met woorden dan met cijfers of centen. Niet aan mij besteed. Ergerde me als kind al aan de hebberigheid waarmee iemand "betalen!" brulde als je bij Monopolie op z'n eigendom durfde komen en dàt is zowat hetzelfde gebleven nu, merk ik :-)
Ik keek ook naar Toy Story 3. En genoot. Dàt vind ik fijne middagen. En jammer dat ik daar zo kort over moet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten