"Juf, Waarom zwemt die vis op z'n rug?"
Tsja, daarop is maar één eerlijk antwoord mogelijk. Ontsteld stonden de drie kleuters rond de vissenkom. Wat nu te doen? De kleuters overlegden. Het voorstel om de vis door de wc te spoelen werd direct afgewezen. S. had een beter idee. Hij rende naar buiten, vroeg de tuinman een gat te graven en kwam terug om de vis te halen. Er zou een officiële begrafenis plaatsvinden want zo hoort dat als er iemand dood is. Samen met een vriendinnetje droeg hij het netje met de dode vis erin naar het grafje. Er waren ook andere kinderen om het graf komen staan. Eén voor één gooiden ze een handje zand op het visje. Ik vroeg wat ze nu wilden doen. S. wist het meteen.
"En nu moeten we het Wilhelmus zingen."
Hij keek er heel ernstig bij. Het vriendinnetje knikte instemmend. Ik vroeg of hij de woorden kende. Natuurlijk kende hij die.
"Wilhelmus vahan nahassauweee ben ik van suikergoooeeeeed..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten