Geen seconde aan getwijfeld. In feite jaag ik er dan het hele requiem door.
http://www.youtube.com/watch?v=DsyPhvrEzPU
En dat doe ik vandaag ongetwijfeld wéér, al heb ik het zo met die 'song challenge' helemaal niet getimed. Dat is maar weer eens toeval...
Het is intussen alweer een jaar langer geleden dat maar wéér eens mijn dromen bruusk de kop werden ingeslagen. Zwangerschap na zwangerschap na zwangerschap eindigde tevoren al op ellendige berries in ziekenhuizen, in kille kamers waar ik helemaal niet wou zijn en met allerhande nare medische ingrepen en nog ellendigere onderzoeken. Met dokters ernaast die me niet veel meer konden zeggen dan: " Er is niets dat erop wijst dat het de volgende keer weer mis zal gaan... het is érg om te zeggen, maar u hebt gewoon pech gehad." Kéér op kéér "pech", alle voorzichtigheid die je dag na dag in acht neemt ten spijt.
En dan ben je bijna zes maand zwanger. Loopt het wéér mis en moet je bevallen. Willen vreemde dokters je omarmen omdat ze het zo ellendig voor je vinden. "Zoveel péch, maar mevrouwtje toch..." Ik kon dat toen niet hebben, had al moeite om mijn partner toe te laten, laat staan mensen die ik helemaal niet kende. Ik verweet hen niks, zij konden het niet helpen, maar bon... troosten konden ze me toch niet.
Ik kijk op die periode terug als op constante wanhoop, dat "moeder natuur" zoals men dat dan pleegt te noemen, je het blijkbaar niet gunt om net dat énige te doen dat JIJ belangrijk in je leven vindt; kinderen op de wereld zetten die blijven leven en waar je voor mag zorgen.
"Het slijt wel, je geeft je leven wel op een andere manier zin," zeggen mensen dan goedbedoelend. Ook hén neem ik niks kwalijk. Maar het klopt niet. Tenminste, niet voor mij...
"Kijk eens naar .... en .... en ......, die hebben het ook allemaal eens meegemaakt en die hebben nu toch leuke kindjes?" .... ook ontelbare keren gehoord. Het "het-komt-voor-iedereen-uiteindelijk-wel goed-verhaal". Of de onhandige apotheker die na de zoveelste lading medicijnen die ik moest afhalen zei: " Als ge da verdiént, Ils, komt da goé... ge zult wel zien..."
Bon, conclusie... ik verdien het niet hé... Nee, natuurlijk... die man bedoelt dat uiteraard niet zo... ik weet dat ook... maar ik was gevoelig, misschien overgevoelig voor zo'n woorden.
Tijdje geleden hoorde ik mensen bezig over een reportage die op Telefacts te zien was geweest over extreme prematuurtjes. " Dat leken geen baby'tjes maar beestekes.. bah.. zoo viés." Ik moet me dan uit de voeten maken en zwijg dan. Ben niet boos, maar voel me dan leeg, de enige analfabeet in een dorp waar iedereen kan schrijven, de homo in een streng islamitische gemeenschap die z'n hele leven tegen zijn instincten in moet leven... enfin, zoiets; ik weet het; élke vergelijking loopt mank. Maar in mijn omgeving heeft nu eenmaal iédereen kinderen... alleen ik niet.
En dat moet je dan af en toe ook horen...
"Wat weet jij van kinderen opvoeden, je hebt er zélf niet eens!"
Ben ik boos als ik dat hoor? Nee, ik denk dan... hoé erg... "frustratie", altijd nog een lastiger beest om mee te vechten dan "verdriet".
Tijdje geleden hoorde ik mensen bezig over een reportage die op Telefacts te zien was geweest over extreme prematuurtjes. " Dat leken geen baby'tjes maar beestekes.. bah.. zoo viés." Ik moet me dan uit de voeten maken en zwijg dan. Ben niet boos, maar voel me dan leeg, de enige analfabeet in een dorp waar iedereen kan schrijven, de homo in een streng islamitische gemeenschap die z'n hele leven tegen zijn instincten in moet leven... enfin, zoiets; ik weet het; élke vergelijking loopt mank. Maar in mijn omgeving heeft nu eenmaal iédereen kinderen... alleen ik niet.
En dat moet je dan af en toe ook horen...
"Wat weet jij van kinderen opvoeden, je hebt er zélf niet eens!"
Ben ik boos als ik dat hoor? Nee, ik denk dan... hoé erg... "frustratie", altijd nog een lastiger beest om mee te vechten dan "verdriet".
Ik wentel me heus niet in zelfmedelijden, noch in een superioriteitsgevoel: ook ik zal wel tactloze opmerkingen maken, zeker? En ik leef graag en ik ga voor 1OO % voor "leven", maar heb in mijn leven te veel verloren en dat wordt nooit meer goedgemaakt. Je weet dat alleen als je het zelf hebt meegemaakt en "kinderloos" verder moet. Ik vind dat pure horror. En er is elke dag wel iéts of iemand om me daaraan te herinneren, geloof me.
In de weekendbijlage van De Morgen van vorige week las ik een artikel over onze zoektocht naar geluk. Eindelijk eens zwart op wit gevonden dat ook iemand anders bedacht dat de uitspraak van Nietzsche: "What doesn't kill you makes you stronger" onwaar was.
Soms word je er immers alleen een breekbaarder mens van. En niét sterker. Geen gram stérker.
Ik wou dat ik daar vandaag met Werner over kon praten. Ik heb iemand nodig die er toen bij was. En er was nu eenmaal niemand anders bij, zo eenvoudig is dat. Ik had dat ook niet anders gewild.
In hetzelfde artikel stond dat we ons te pletter lopen in onze zoektocht naar het Grote Geluk en we er beter aan zouden doen "Geluk" in heel kleine dingen te zoeken. Kijk, zonder arrogant te zijn, daar ben ik nu, zonder overdrijven, écht goéd in. Ik koester élke kleine kruimel geluk, eerlijk waar. Die vond ik vandaag in een paar lieve smsjes en telefoontjes. Die troosten me, omdat ik voel hoe oprecht ze zijn.
Maar geen kinderen hebben, doet mij fysiek en psychisch pijn.
Al had ik gisteren een slechtere dag dan vandaag.
De zon komt wel weer.
Of zoiets toch....
Misschien moet ik vanavond mijn kerstboom maar eens zetten...
Sorry, ik wil eigenlijk echt niet zeuren...
In hetzelfde artikel stond dat we ons te pletter lopen in onze zoektocht naar het Grote Geluk en we er beter aan zouden doen "Geluk" in heel kleine dingen te zoeken. Kijk, zonder arrogant te zijn, daar ben ik nu, zonder overdrijven, écht goéd in. Ik koester élke kleine kruimel geluk, eerlijk waar. Die vond ik vandaag in een paar lieve smsjes en telefoontjes. Die troosten me, omdat ik voel hoe oprecht ze zijn.
Maar geen kinderen hebben, doet mij fysiek en psychisch pijn.
Al had ik gisteren een slechtere dag dan vandaag.
De zon komt wel weer.
Of zoiets toch....
Misschien moet ik vanavond mijn kerstboom maar eens zetten...
Sorry, ik wil eigenlijk echt niet zeuren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten