Het is vandaag mijn dagje niet. Daar heeft niemand schuld aan, ikzélf niet eens, vind ik. Maar ik ben uitermate verstrooid vandaag; verspreek me, vergeet dingen (te beschamend om ze uit te schrijven), leg sleutels verloren, laat spullen uit mijn handen glippen, kijk als men mij een perfect logische vraag stelt, alsof ik van een andere planeet kom - de vraag dringt niet door- en ga zo maar verder. Géén verklaring ervoor; ik voel me nochtans "wakker" en "happy" genoeg. Maar krijg vandaag niks op orde in mijn hoofd. (En wat kwam ik hier op de badkamer nu ook alweer halen?) Breinbrij...
Heb geleerd dat ik me daar voor een stuk maar even moet bij neerleggen, alles wat trager moet bekijken en vooral; erop vertrouwen dat het morgen allemaal wel zal méézitten. Dus, vooral géén paniek :-)
Dan valt alles vanzelf ook weer op zijn plaats...
Dus kijk ik in plaats van naar de chaos van vandaag liever nog even naar de rust en kalmte van gisteren.
Wandeling met mijn lief.
En die was heerlijk.
Lopen en kijken. De late zonnewarmte voelen. Ik heb geen woorden om te zeggen wat zo'n "doodgewone" wandeling met mij doet, ik geniet daar zo intens van...
's Avonds eten we een keertje Chinees, dat is lang geleden. Het zal ook wel weer even duren vooraleer we dat nog eens doen; wachttijden bij de afhaalchinees zijn echt niet meer normaal te noemen :-)
"Het goddelijke monster", aflevering zoveel... mijn belangstelling en interesse taant. Ik weet niet waar dat precies aan ligt en wil er niet eens deftig over nadenken, merk ik. Kijken op automatische piloot is bij mij geen teken dat het me echt boeit... ik weet niet hoe dat bij jou zit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten