Soms denk ik, ook op een zonnige en fijne dag als vandaag, dat het goed is te beseffen dat je moet leren leven met de consequenties van eerder gemaakte keuzes. Zie het - dat is des mensen zeker?- altijd vaker duidelijk bij anderen dan ik het besef als ik zelf keuzes moet maken.
En met een hoop consequenties leef ik en heb er ook volstrekt vrede mee.
Andere verteren nooit. Ik moet het niet eens proberen; dat ik mama wilde zijn en het nooit zal worden, ik wil niet eens proberen me daarbij neer te leggen, dat lukt gewoon niet... Dat zit gevoel van onvrede zit gewoon veel te diep. En sommige dingen zijn dan erg confronterend.
En ik zou daar meer over willen schrijven, maar laat ik dat maar niet doen en het in bed eens allemaal overdenken. Hebben jullie er tenminste geen last van. Gaat het dan niet goed met me? O jawel... héél goed, dank u. Ik ben op een paar "details" na, een perfect gelukkig iemand.
Maar ik heb slecht geslapen en dan wil iets zinnigs schrijven na een lesdag en klassenraden niet zo erg lukken. En sommige dingen vreten nu eenmaal aan mij, onophoudelijk,... ik kan dat niet helpen, sorry.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten