Er is al veel geschreven over de nieuwe Timeline-functies die sociaalnetwerksite Facebook heeft voorgesteld. Dankzij Timeline kan je terug in de tijd gaan en je profiel bekijken hoe het er maanden of jaren geleden uitzag. Het gevolg hiervan is echter ook dat je veel duidelijker kan zien wie je ondertussen verwijderd heeft van zijn of haar vriendenlijst. Dat meldt de Engelse krant The Daily Mail.
Timeline zal misschien wel een populaire functie worden om eens in het verleden te kijken. Zo kan je zien welke berichten je ooit hebt gepost, welke foto's er ooit op je profiel gestaan hebben, maar dus ook hoe je vriendenlijst er vroeger uitzag. Bij die vriendenlijst zullen er ongetwijfeld mensen staan die je ooit uit hun vriendenlijst hebben verwijderd. Het gevolg hiervan is dat er bij die mensen een knop staat waarmee je een vriendschapsaanvraag kan versturen.
Wanneer je nu door iemand ontvriend wordt, is de enige manier waarop je het merkt door je eigen vriendenlijst nauwgezet in de gaten te houden, of toevallig terechtkomen op het profiel van iemand die je heeft verwijderd. Dankzij Timeline zal dat alles veel duidelijker worden, en laat ons eerlijk zijn, niemand wordt graag ontvriend.
"Niemand wordt graag ontvriend," het staat in dat artikel.
"Is dat zo?" vraag ik me af. Het is me al wel eens gebeurd dat ik op een feestje iemand leerde kennen, een vriendschapsverzoekje kreeg via Facebook en goed... vanaf dat moment ben je dan "bevriend" zoals dat heet. Er kwam ooit ook wel eens een vriend of vriendin van een vriend of vriendin binnenwaaien op facebook en daar ben ik dan sindsdien ook mee "bevriend"... In mijn lijst staan op die manier een acht a tiental mensen die ik nooit live zag, ik "ken" hen alleen virtueel. Zelf stuur ik nooit een vriendschapsverzoekje aan een onbekende, ik begrijp het hele nut van dat "netwerken" niet zo; ik heb commercieel niks te slijten en ben al blij dat ik mijn gewone en dierbare vriendschappen in het echte leven kan onderhouden... Wat onbekenden bij mij dan komen zoeken, ik begrijp dat niet echt. Stuur hen dan ook telkens de vraag "Hoe kom je bij mij terecht? Waarom moeten wij vrienden worden?" Daar kwam wel eens een leuk antwoord op en dan is dat voor mij prima, maar neemt iemand niet eens de moeite om daar wat op te zeggen dan vraag ik me af, wat ben ik met zo'n "vrienden"?
"Ignore" is dan een makkelijke beslissing, vind ik zelf.
Eerlijk gezegd zou ik er ook geen minuut nachtrust voor laten mochten onbekenden me dan later "ontvrienden".
Het woord "vriend" is gedevalueerd sinds Facebook verscheen. Vage kennissen noem ik geen "vrienden", zeker al niet als ik ze alleen maar via een computerscherm ken.
Maar écht "ontvrienden", zonder dat er een computer aan te pas komt, ja, daar kan ik kapot van zijn. Dat weegt elke dag als een loodzware molensteen om mijn nek. Maar daarover lees je dan weer niks in de krant...
Maar begrijp me vooral niet verkeerd, ik vind facebook gewéldig; onderhoud op die manier heel makkelijk contacten met mensen waarmee het anders moeilijk afspreken is, vind het leuk dat ik een heel gamma aan activiteiten in één blik kan overschouwen, bekijk graag leuke foto's van mensen die ik graag zie, vind het makkelijk dat ik aan verjaardagen herinnerd word en geniet ook soms intens van reacties die ik "ad rem" en interessant vind. Wie op facebook schimpt heeft er in veel gevallen geen ervaring mee en weet niet hoe positief het kan zijn. Dat "ontvrienden", tja... dat is een héél andere zaak.
Je zou soms een knop moeten hebben om los te laten.
Maar vaker ben ik eigenlijk tevreden dat ik die niét heb.
Ik geloof namelijk dat dingen "goed" komen als je maar blijft hopen.
Ik moét wel.
O en vanavond ga ik op stap met mijn vriendin Anita.
Altijd nog véél leuker dan op facebook hangen, uiteraard!
O en vanavond ga ik op stap met mijn vriendin Anita.
Altijd nog véél leuker dan op facebook hangen, uiteraard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten