zon, 5 januari

Werd vanmorgen volledig overdonderd door de felgekleurde zonsopgang en herinnerde me plots iets van héél lang geleden; in de lagere school moesten we een versje uit het hoofd leren. Het stond in een beduimeld boekje dat ook al in de vroege jaren 70 erg ouderwets oogde. Ook mijn moeder gebruikte, zo bleek, zoveel jaren éérder op school dezelfde handboeken. Vreemd als je dat nu bedenkt. Zij zat immers op school in de jaren 40.
Zo hadden we voor rekenen onze "Stoffelen"; totaal vergeelde bladeren met currygeel kaftpapier. Ze roken alsof ze per paard uit de middeleeuwen waren komen aandraven. Ik herinner me ook het geschiedenisboek "Van ons landje, vroeger en nu"; met veel prentjes en een, als ik het me goed herinner, perkamentachtige kaft met veel rood. Ik verslond dat boekje, ook al was het qua tekst waarschijnlijk zéér erbarmelijk. Dat dàt boekje naar "oud" rook, vond ik dan weer erg vanzelfsprekend :-)

En dan het gedichtenbundeltje. Met een versje over de zon. Ouwbollig, maar hoé zeg!!

Ga eens met uw aangezichtje naar de middagzonne staan,
dan is het zuiden gans van voren en het noorden achteraan.
Aan uw linkerzij is 't oosten, waar de zon des morgens staat
aan uw rechter is het westen, waar zij 's avonds ondergaat.

Er waren nog stroofjes denk ik, maar ik kan ze me niet meer herinneren.
De zon vanmorgen zal me bijblijven. Ze scheen de hele dag en maakte me erg gelukkig. Het was té lang geleden dat ze zo gul scheen. Dan kijk je toch anders naar het leven, niet?

Bar koud, dàt dan weer wel :-)

Ps: in het nieuws gehoord dat Gerry Rafferty overleden is. Ken zijn twee "succesnummers", maar hou daar totaal niet van. Niettemin, RIP.