'Hummingbird parents'

Zelfs al zijn veel ouderlijke angsten gebaseerd op media hypes, ouderlijke angsten zijn echt. Toch moeten we er als opvoeders voor zorgen dat kinderen zoveel en zo onafhankelijk mogelijk in de vrije natuur kunnen spelen. Sommige ouders sporen hun kind hiertoe aan maar de meeste ouders zijn hier terughoudend in. Richard Louv (voorvechter van het recht van het kind op natuur) presenteert een aantal manieren om ouders met hun angst om te leren gaan, risico’s te beperken en hun kinderen toch buiten in de natuur te laten spelen.

1. Neem je kind mee naar buiten. Als je wilt dat je kind de natuur ervaart, zul je als opvoeder een proactieve houding aan moeten nemen. Maak boswandelingen, leg samen een moestuin aan, ga vissen, picknicken, klimmen, paddenstoelen zoeken, bramen plukken, etc. Ga ook eens te voet ergens naartoe in plaats van overal de auto voor te pakken. Geef het goede voorbeeld en laat zien hoe leuk het is om buiten in de natuur bezig te zijn.
2. Wees een ‘hummingbird parent’. Blijf fysiek op een afstandje (als een kolibrie bij haar jongen) en laat kinderen zelf ontdekken. Wees tegelijkertijd alert wanneer de veiligheid van het kind echt gevaar loopt (iets dat niet zo vaak voorkomt). Geef het kind de ruimte om zelfstandig in de natuur te spelen.
3. Leer je kind uit te kijken voor bepaald gedrag van andere mensen. “Pas op voor vreemden” is voor een kind nogal vaag. Wees concreet  en leg uit welk gedrag en welke situaties een kind zo snel mogelijk uit de weg moet gaan (“ga niet mee met mensen die je niet kent”, “neem geen snoep aan van mensen die je niet kent”, etc).
4. Moedig kinderen aan om samen met andere kinderen in de natuur te spelen en zorg ervoor dat het kind hier tijd voor heeft. Kinderen hebben tegenwoordig hele drukke programma’s. Ze gaan naar school, zitten op zwemles of muziekles, zijn lid van andere sport- of vrijetijdsverenigingen en moeten ook nog huiswerk maken.
5. Word lid van een natuur- of wandelvereniging voor het hele gezin of laat je kind lid worden van een scoutingvereniging.
6. Wees goed geïnformeerd over veiligheids- en gezondheidsrisico’s. Verken eerst zelf de omgeving voordat je je kind er zelfstandig laat spelen (is er water in de buurt of een gevaarlijke verkeerssituatie, liggen er geen gevaarlijke objecten zoals injectienaalden of glasscherven?). Lees over bescherming tegen teken. Zorg dat je een gifwijzer en een EHBO-doos hebt.
7. Weersta de drang om het leerproces van je kind te verstoren door steeds preventief in te grijpen. Bedenk eerst of dit wel écht nodig is.

Liggen de angsten van ouders soms tegen het irrationele aan? Natuurlijk! Maar niemand heeft gezegd dat opvoeden een puur rationele bezigheid is. Als dat zo was, zouden wetenschappers onze kinderen opvoeden. In laboratoria. Zeker in deze tijd van in opspraak geraakte begeleiders, docenten en andere jeugdwerkers die kinderen op z’n zachtst gezegd oneervol behandeld hebben, zullen veel ouders hun hart vasthouden. Het is volkomen logisch dat ouders hun kind niet zonder toezicht willen laten. Dat hoeft ook niet!

Ja, er zijn risico’s (hoewel lang niet zoveel als de media ons willen doen geloven), maar er zijn ook grote fysieke, psychologische en zelfs spirituele risico’s verbonden aan het uit voorzorg binnen houden van kinderen. In plaats van toe te geven aan angst, moeten we kinderen de vrijheid geven die ze verdienen, al zul je daar als ouder misschien wel wat extra moeite voor moeten doen. Zijn ouders die hun kind deze vrijheid geven slechte ouders? Nee. Zouden opvoeders een stapje terug moeten zetten in hun controledrang en hun kinderen aanvaardbare risico’s laten nemen? Ja!